Πρόγραμμα 2013-2014

Προγραμμα 2013 - 2014

Ημερομηνία
Τίτλος Εισηγητής Βιβλίο Συγγραφέας
30 Οκτωβρίου
Μία μυθιστορηματική αναζήτηση
της εξήγησης των πάντων
Αβραάμ Αποστολακάκης
Μαγεία Αγάπη Νοσταλγία
Αβραάμ Αποστολακάκης
20 Νοεμβρίου
Γνωρίζουν οι μαθηματικοί με τι ασχολούνται;
Νίκος Φωτιάδης
Η φύση και η δύναμη των μαθηματικών
Davis M. Donald
18 Δεκεμβρίου
Επιστήμη και Μουσική
Μία ετερόκλιτη σχέση
Βαγγέλης Καραφυλλίδης
Science and Music
Sir James H. Jeans
15 Ιανουαρίου
Λευκές Νύχτες
Δημήτρης Τζελέπης
Λευκές Νύχτες
Φ. Ντοστογιέφσκη
12 Φεβρουαρίου
Ιστορία και τέχνη του σκακιού
Κώστας Μαρκίδης
1.Σκάκι και κουλτούρα
2.Σκάκι και σύγχρονη κοινωνία
1.Χ. Κεφαλής
2.Η. Κουρκουνάκης
5 Μαρτίου
Πέτρα, μελάνι, μολύβι, pc
Άλκης Συμεωνίδης
Τα τέσσερα χρώματα του καλοκαιριού
Τεύκρος Μιχαηλίδης
26 Μαρτίου
Ηθεραπεία ψυχικού τραύματος με τη μέθοδο EMDR
Χρήστος Σερμπέζης

EMDR: The Breakthrough Therapy for Overcoming Anxiety, Stress and Trauma
Francine Shapiro, Margot Silk Forrest

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Λίγα λόγια για το βιβλίο "Αϊνστάιν - Πικάσο" που θα παρουσιαστεί στις 26 Νοεμβρίου

Ο Μίλερ, δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να γράψει ακόμα μία βιογραφία για τις προσωπικότητες του Αϊνστάιν και του Πικάσο. Ούτε να περιοριστεί σε στιγμές της οικογενειακής τους ζωής που να αποκαλύπτουν πόσο καλοί ή κακοί σύντροφοι ήταν. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος από την αρχή: να οργανώσει ένα στρογγυλό τραπέζι, όπου συνομιλώντας οι δύο τους να οδηγηθούν στις ίδιες προβλέψεις ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία και χρησιμοποιώντας ο καθένας τα δεδομένα και τη γλώσσα του τομέα του. Ώστε να αναδειχθεί η σπουδαιότητα της δημιουργικότητας και ο πνευματικός κάματος που συνοδεύει οποιαδήποτε σημαντική καινοτομία.

Ξεδιπλώνοντας τις παράλληλες ζωές τους μεταξύ 1900 και 1910, όπου αμφότεροι κατέληξαν σε δύο σπουδαίες ανακαλύψεις ο Μίλερ επιτυγχάνει να μας προικίσει με τα στοιχεία που μας πείθουν πως οι δύο επιδίωκαν να αναπαραστήσουν την πραγματικότητα με έναν τρόπο διαφορετικό, ρηξικέλευθο, επαναστατικό. Ο Πικάσο με τις Δεσποινίδες της Αβινιόν θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να εισαχθεί δυναμικά η τέχνη στον 20 αιώνα, αλλάζοντας τις μέχρι τότε ισορροπίες και οδηγώντας σε νέους δρόμους αφαίρεσης. Ο Αϊνστάιν με τη Θεωρία της Σχετικότητας έθεσε σε αμφισβήτηση τις κυρίαρχες απόψεις και αναγκάστηκε να υπερβάλλει εαυτό ώστε να κατορθώσει να πείσει για τα επιτεύγματά του. Όπως λέει ο Μίλερ: "Ο Αϊνστάιν και ο Πικάσο, κατάφεραν κάτι εντελώς νέο επειδή αναζητούσαν την αλήθεια πέρα από τα φαινόμενα".

Η προσωπική τους ζωή, σε αρκετά σημεία θα μπορούσε να κυλάει παράλληλα ενώ σε κάποια άλλα να δημιουργεί απλά τομές. Επιδίωκαν να προκαλούν το ενδιαφέρον, να αντιδικούν, ενίοτε να κλείνονται στον εαυτό τους μέχρι να κατορθώσουν αυτό το οποίο είχαν οραματιστεί. Όπως υποστηρίζει ο Μίλερ και οι δύο ήξεραν που ήθελαν να φτάσουν, απλώς προσπαθήσουν να βρουν τον τρόπο. Φαίνεται πως όλα ήταν θέμα αισθητικής, αντίληψης του χώρου και του χρόνου, ανάγκης για πρωτοτυπία, μία εσωτερική ενόρμηση που κατεύθυνε τις ψυχές και το μυαλό τους.

Στο βιβλίο παρελαύνουν πλήθος φιλοσόφων, ποιητών, διανοητών, κριτικών τέχνης, επιστημόνων, όπως ο Ανρί Πουανκαρέ οι ιδέες του οποίου φαίνεται να αποτελούν κομβικό σημείο και για τους δύο. Ο Μίλερ με στοιχεία από επιστολές, βιβλία, δημοσιεύσεις, μαρτυρίες, φωτογραφίες εντοπίζει το συνδετικό κρίκο των δύο, εκεί που προηγούμενες προσπάθειες είχαν οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Περιγράφει τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Παρίσι και στη Βέρνη, τους κύκλους συζητήσεων που είχαν δημιουργηθεί γύρω τους και ουσιαστικά τους βοήθησαν στην περαιτέρω εμβάθυνση των σκέψεών τους. Πάντως παρά το γεγονός ότι και οι δύο κινήθηκαν αφαιρετικά για να πρωτοτυπήσουν, πάντοτε εναντιώνονταν στην απόλυτη αφαίρεση που ακολούθησε των δικών τους ανακαλύψεων. Αντιστάθηκαν στην προσπάθεια που γινόταν για να τους ταυτίσουν με κινήματα, που δεν είχαν καμία σχέση με τις ιδέες τους. Το τίμημα της πρωτοτυπίας ή η αδυναμία κατανόησής από τους επιγόνους τους;

Όσο ενδιαφέροντα είναι όλα αυτά τα στοιχεία που αποκαλύπτουν τη συνάφεια στην προσπάθεια των δύο και περιγράφονται στα επτά κεφάλαια του βιβλίου, άλλο τόσο ενδιαφέρον είναι το τελευταίο κεφάλαιο, το όγδοο όπου ο Μίλερ χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη γνωσιακή επιστήμη προσπαθεί να αναδομήσει τις σκέψη τους, ώστε να προτείνει ένα μοντέλο για τη δημιουργικότητα. Σε αυτό σημαντικό ρόλο παίζουν η συνειδητή σκέψη, η ασυνείδητη σκέψη, η φώτιση και η επαλήθευση. Καταλήγοντας μας υπενθυμίζει πως "ο κόσμος μετά τις διαπιστώσεις των Πικάσο και Αϊνστάιν, ποτέ δεν θα είναι ξανά ο ίδιος".

3 σχόλια:

  1. Υπέροχο το κείμενο, με κάνει να ανυπομονώ ακόμη περισσότερο για την ερχόμενη Πέμπτη! Αν και ακόμη δεν κατάφερα να το τελειώσω (μόνο λόγω έλλειψης χρόνου, το βιβλίο είναι υπέροχα γραμμένο και μεταφρασμένο), νομίζω ότι δίνεις επακριβώς την κεντρική του ιδέα και το πνεύμα του! Καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι δύο φαινομενικά διαφορετικοί κόσμοι (του Πικάσο και του Αϊνστάιν) παρουσιάζουν πραγματικά εξαιρετικές ομοιότητες. Όσο ψάχνω τόσο περίσσοτερα βρίσκω. Πώς να χωρέσουν όλα αυτά σε μία παρουσίαση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αναγκαστικά κάποια πράγματα θα μείνουν εκτός παρουσίασης, θα είναι κι ένας λόγος για να διαβάσει κάποιος προσεκτικά το βιβλίο και να κάνει τις δικές του ανακαλύψεις. Η παρουσίαση πρέπει να δώσει, πέρα από μια γενική θεώρηση, τα στοιχεία που έκαναν εντύπωση σε εσένα τον ίδιο. Η συζήτηση που θα ακολουθήσει θα εμπλουτίσει το περιεχόμενο με τις θεάσεις από διαφορετικές οπτικές γωνίες που ελπίζω πως θα υπάρξουν. Δεν γίνεται να τα πεις όλα, το θέμα είναι να τα πεις ωραία(κάτι που είναι σίγουρο!)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή